Merhaba arkadaşlar ,
Bugün sizlerle yaşadığınızı fark etmek, nefes almak üzerine biraz konuşacağım.
Öncelikle sizi bu düzenin içine sıkıştıran, darlayan , zaman zaman nefes dahi aldırtmayan size seslenmek istiyorum. ‘EVET EVET SİZE’.
Neden kendinize bunu yapıyorsunuz yada neden yapma ihtiyacı hissediyorsunuz?
Ne zamandan beri böyle hissediyorsunuz?
Sizi bu duyguya iten anınız nedir?
Peki yaşadıklarınız yüzünden bir başkasını suçluyor musun?
Ve en çok hangi durum ve anlarda bu şekilde davranıyorsunuz?
Sorularla sizi biraz düşünmeye ,kendi gerçeklerinizle yüzleştirmeye iterken bende biraz kendi analizlerimden bahsedeyim.
Yaptığım bir çok danışmalık hizmetinde gördüğüm kadarıyla; sanki en çokta istedikleriniz olmadığında böyle davranıyorsunuz ,en çokta kendinize en üst noktadaki hedefi koyduğunuz ama onun için çabalamadığınız ,yanlış çaba harcağınız yada çabalasanız dahi olmadığında böyle hissediyorsunuz.
Peki kendinize bunu yapmayı ilk kimden öğrendiniz?
Olmayan bir şeyler sonrasında kendinizi cezalandırmayı kimde deneyimlediniz ?
Annenizden mi? Babanızdan mı? Kardeşlerinizden mi ?… bu soru istediğin kadar arttırılabilir.
Peki bu yaptığınız yada öğrendiğiniz gerçeğin hiç farklı açılarını ele aldınız mı ?
Hiç ,acaba bunu böyle yapmasaydım dediğiniz anlar oldu mu ? yada bunu fark ettiğiniz anlar ?
Misal başaramadığınız bir şeyin ardından da kendinizi tebrik edip sevdiniz mi?
Belkide size katmadığı şeydeki güzelliği fark edebildiniz mi ?
Hadi gelin bugün hep birlikte bu soruların cevapları ile hemhal olalım..
Unutmayın, sizi iyi edecek ilk kişi , yine sizsiniz.
Sevgi ve sağlıkla kalın..